Leczenie chorób związanych z zaburzeniem łaknienia nie jest proste, bo dotyczy nie tylko chorego ciała, które wyniszczone tymi schorzeniami odmawia posłuszeństwa, ale przede wszystkim psychiki i uporania się z nurtującymi pacjenta problemami. Takiego zdania jest większość psychiatrów, którzy jako główny cel w walce z tymi zaburzeniami podają odpowiednią profilaktykę i wczesną diagnozę chorób.
Wczesna diagnoza bulimii czy anoreksji oraz jak najszybsze wdrożenie leczenia może zapobiec wielu tragicznym skutkom, jakie niosą za sobą te choroby, i spowodować całkowite ich wyleczenie. Dlatego lekarze alarmują, aby rodzice czy opiekunowie bacznie obserwowali swoje dorastające dzieci i w razie niepokojących objawów, mogących świadczyć o tych schorzeniach, nie wstydzili się i udali do specjalistów. Podkreślają jednocześnie, że z zaawansowanych chorób pacjenci nie są w stanie sami się wyleczyć.
Choroba zaczyna zbierać żniwo, gdy odchudzająca się dziewczyna czy chłopak traci kontrolę nad zachowaniami związanymi z jedzeniem i odchudzaniem. Jednak już wcześniej można zaobserwować niepokojące objawy, takie jak zamykanie się w sobie, stres i rekompensowanie sobie ciężkich chwil jedzeniem.
Leczenie osoby z anoreksją wymaga indywidualnego podejścia. Przede wszystkim oceniany jest stopień wyniszczenia organizmu. Oprócz psychoterapii stosuje się biologiczne metody leczenia, takie jak terapia ratująca życie, przeciwdziałająca odwodnieniu, zaburzeniom elektrolitowym i wyniszczeniu, leczenie i przeciwdziałanie późnym powikłaniom. Chorzy najczęściej w warunkach szpitalnych otrzymują m.in. krew, płyny elektrolitowe. Aby nastąpił przyrost masy ciała, stosuje się odpowiednią dietę, stopniowo zwiększając kaloryczność pożywienia. Czasami chorzy, którzy odmawiają jedzenia, karmieni są sondą. Wskazania do hospitalizacji w anoreksji psychicznej to m.in. zły stan somatyczny, tj. waga poniżej 30 proc. wagi należnej, zaburzenia elektrolitowe, szczególnie hipokaliemia, ciężka depresja lub skłonności samobójcze, niski wiek chorych, niepowodzenia w leczeniu ambolatoryjnym. W przypadku bulimii chory kierowany jest do szpitala, jeżeli zauważa się u niego zaburzenia elektrolitowe, ciężką depresję lub stan presuicydalny (zespół przedsamobójczy), uzależnienie od alkoholu lub narkotyków.
W obu przypadkach - anoreksji i bulimii, stosuje się takie metody, jak terapia rodzinna, terapia psychodynamiczna, terapia skoncentrowana na ciele, grupy wsparcia i grupy samopomocy, psychoterapia poznawczo-behawioralna, psychoterapia grupowa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz