Jak wyjść z anoreksji i bulimii?

Leczenie chorób związanych z zaburzeniem łaknienia nie jest proste, bo dotyczy nie tylko chorego ciała, które wyniszczone tymi schorzeniami odmawia posłuszeństwa, ale przede wszystkim psychiki i uporania się z nurtującymi pacjenta problemami. Takiego zdania jest większość psychiatrów, którzy jako główny cel w walce z tymi zaburzeniami podają odpowiednią profilaktykę i wczesną diagnozę chorób.
Wczesna diagnoza bulimii czy anoreksji oraz jak najszybsze wdrożenie leczenia może zapobiec wielu tragicznym skutkom, jakie niosą za sobą te choroby, i spowodować całkowite ich wyleczenie. Dlatego lekarze alarmują, aby rodzice czy opiekunowie bacznie obserwowali swoje dorastające dzieci i w razie niepokojących objawów, mogących świadczyć o tych schorzeniach, nie wstydzili się i udali do specjalistów. Podkreślają jednocześnie, że z zaawansowanych chorób pacjenci nie są w stanie sami się wyleczyć.
Choroba zaczyna zbierać żniwo, gdy odchudzająca się dziewczyna czy chłopak traci kontrolę nad zachowaniami związanymi z jedzeniem i odchudzaniem. Jednak już wcześniej można zaobserwować niepokojące objawy, takie jak zamykanie się w sobie, stres i rekompensowanie sobie ciężkich chwil jedzeniem.
Leczenie osoby z anoreksją wymaga indywidualnego podejścia. Przede wszystkim oceniany jest stopień wyniszczenia organizmu. Oprócz psychoterapii stosuje się biologiczne metody leczenia, takie jak terapia ratująca życie, przeciwdziałająca odwodnieniu, zaburzeniom elektrolitowym i wyniszczeniu, leczenie i przeciwdziałanie późnym powikłaniom. Chorzy najczęściej w warunkach szpitalnych otrzymują m.in. krew, płyny elektrolitowe. Aby nastąpił przyrost masy ciała, stosuje się odpowiednią dietę, stopniowo zwiększając kaloryczność pożywienia. Czasami chorzy, którzy odmawiają jedzenia, karmieni są sondą. Wskazania do hospitalizacji w anoreksji psychicznej to m.in. zły stan somatyczny, tj. waga poniżej 30 proc. wagi należnej, zaburzenia elektrolitowe, szczególnie hipokaliemia, ciężka depresja lub skłonności samobójcze, niski wiek chorych, niepowodzenia w leczeniu ambolatoryjnym. W przypadku bulimii chory kierowany jest do szpitala, jeżeli zauważa się u niego zaburzenia elektrolitowe, ciężką depresję lub stan presuicydalny (zespół przedsamobójczy), uzależnienie od alkoholu lub narkotyków.
W obu przypadkach - anoreksji i bulimii, stosuje się takie metody, jak terapia rodzinna, terapia psychodynamiczna, terapia skoncentrowana na ciele, grupy wsparcia i grupy samopomocy, psychoterapia poznawczo-behawioralna, psychoterapia grupowa.

STOP ANOREKSJI!!

Nie ma brzydkich kobiet.

Kamera, właściwe światło, makijaż, uczesanie i ubiór odmienić mogą każdą z nas zupełnie. Styliści, specjaliści od wizażu firmy zatrudniające modelki potrafią ukryć wszystkie mankamenty naszego ciała, stworzyć zupełnie inna osobę, której twarz i ubiór będą odpowiadały najnowszym trendom. Lansują szczupłe modelki, a zapatrzone młode osoby próbują im we wszystkim dorównać. Kult ciała jest wszechobecny. A tak naprawdę, czy tylko to się w życiu liczy? Brakuje nam odróżniać rzeczy ważne od najważniejszych, brakuje nam wiary w siebie, brakuje nam realnego spojrzenia na otoczenie. Staliśmy się naśladowcami tego co złe, brutalne. A przecież,  czy do poprawy samopoczucia potrzeba tak wiele.  Czasami wystarczyłaby sekunda uśmiechu od każdego z nas a świat byłby piękniejszy.  Zdaję sobie sprawę, że dla kogoś to tylko tyle, a dla innych "aż tyle"
Zastanówmy się przez chwilę. Może warto czasem wysiąść z pędzącego pociągu, na stacji, na ktorej my chcemy, a nie  na której nam każą.

Zespół gwałtownego objadania się.

Zespół gwałtownego objadania to trzecia choroba z kategorii zaburzeń odżywiania, mylona często z bulimią.

Mężczyźni i kobiety żyjący z zespołem gwałtownego objadania się doświadczają różnych symptomów przypominających Żarłoczność psychiczną czyli Bulimię. Cierpiący doświadcza cykli objadania się, zjadając niesamowicie dużą ilość pokarmu w krótkim czasie bez kontroli (krócej niż 2 godziny), zanim będą niekomfortowo pełni. Masa ciała u każdego jest indywidualnie scharakteryzowana jako ponad przeciętna albo nadwaga. W odróżnieniu od Bulimii nie występują tu cykle objadania się i przeczyszczania. 

Przyczyny Zespołu gwałtownego objadania się są bardzo podobne do Żarłoczności psychicznej: objadanie się w celu ukrycia emocji, wypełnienie pustki znajdującej się w środku oraz próba radzenia sobie z codziennym stresem i problemami jakie niesie życie. Objadanie może zostać wykorzystane jako sposób trzymania ludzi od siebie z daleka.: „Jeżeli jestem gruby to, nikt nie będzie taki jak ja”, a taka osoba może odczuwać brak miłości. Podobnie jak Bulimia, Objadanie się może być potraktowane jako kara wymierzona przeciwko sobie za to że robimy „złe” rzeczy, albo niska samoocena. 

U osoby cierpiącej na Zespół gwałtownego objadania się istnieje duże ryzyko wystąpienia takich chorób jak zawał serca, wysokie ciśnienie krwi oraz cholesterol w naczyniach krwionośnych, choroby nerek oraz/lub ich dysfunkcja, artretyzm i zwyrodnienie kości oraz zaburzenia pracy serca  

Kryteria diagnostyczne

To ważne by zwrócić uwagę na to czy ciągle cierpisz na Zespół objadania się, nawet jeżeli jeden z głównych symptomów już nie występuje. Inaczej mówiąc, jeśli myślisz że masz ,Zespół gwałtownego objadania się to niebezpiecznie jest czytać kryteria diagnostyczne i myśleć że „jeżeli nie mam jednego z tych symptomów, to mnie to nie dotyczy.

1. Powtarzające się  epizody Zespołu gwałtownego objadania się charakteryzują  się następującymi symptomami:

• Zajadanie w niedługim okresie czasu (np.: poniżej 2 godzin), ilości jedzenia która jest znacznie większa od tej którą większość ludzi jest w stanie zjeść w podobnym czasie i okolicznościach
• Uczucie braku kontroli nad jedzeniem podczas każdego epizodu (np.: poczucie braku kontroli nad tym jaką ilość pokarmu jesteśmy w stanie zjeść oraz  że nie możemy przestać)

2. Epizody Zespołu gwałtownego objadania się :

• Tempo jedzenia dużo szybsze niż normalne
• Jedzenie do momentu kiedy czujemy się niekomfortowo pełni
• Zjadanie dużej ilości pokarmu nawet jeżeli nie jesteśmy naprawdę głodni
• Jedzenie w samotności, ponieważ jesteśmy zakłopotani tym ile jemy
• Poczucie odrazy wobec samych siebie, depresja oraz poczucie winy gdy zjemy za dużo

3. Oznaka cierpienia z powodu Zespołu gwałtownego objadania się
4. Zespół gwałtownego objadania się zdarza się przeciętnie od ostatnich dwóch dni tygodnia do sześciu miesięcy.

5. Objawy Zespołu gwałtownego objadania się nie są związane z regularnymi, nieodpowiednimi rekompensującymi zachowaniami (np jak: przeczyszczanie się, wypróżnianie się, wzmożone ćwiczenia) i nie zdarzają się podczas trwania Jadłowstrętu psychicznego oraz Żarłoczności psychicznej.

Lustro, czyli obraz w krzywym zwierciadle.

Czy nie mamy do czynienia czasem z psychozą , zaburzeniami schizotypowymi albo co najmniej z osobowością graniczną? Anorektyczki mają na różnych etapach choroby" spaczony "obraz siebie. Nic nie daje obiektywna ocena otoczenia, nic nie daje lustro. Można by powiedzieć, że anorektycy są dereistyczni czyli odrealnieni. Bywa i to wcale nie są to przypadki odosobnione, że objawy anorektyczne wyprzedzają ujawnienie schizofrenii. Anoreksja jako objaw występować może także w depresji.

Anoreksja a zmiana osobowości

Narkotyki i alkohol zmieniają świadomość . Im dłużej organizm człowieka jest pod wpływem tych środków tym trudniejsze leczenie. W 30% przebieg tych uzależnień jest bardzo ciężki, a często śmiertelny. Osoby młode oraz kobiety wykazują szczególną wrażliwość na działanie tych środków. Dochodzi u nich dużo szybciej do uszkodzenia mózgu i idącej za tym degradacji osobowości. Anoreksja szkodzi mózgowi POWODUJĄC JEGO NIEDOŻYWIENIE i ZATRUCIE i tak jak narkotyki , alkohol zmienia osobowość. Im szybciej osoby chore zostaną poddane leczeniu tym większa jest skuteczność.

Anoreksja Królowa Manipulacji

Sądziliśmy, że narkomani są mistrzami manipulacji. W czasach kiedy nie było internetu potrafili się porozumiewać na odległość. Jedyną siła, która potrafiła ich zmotywować do działania było zdobycie środka, od którego byli uzależnieni. Teraz oni sami mówią o sobie, że nie dorastają w sztuce manipulacji do pięt anorektyczkom. Jest coraz więcej anorektyczek i bulimiczek, narkomania heroinowa to przeżytek. Teraz uzależnienia są bardziej wyrafinowane, a nie takie prozaiczne.
Niektóre ośrodki zajmujące się leczeniem uzależnień nie chcą przyjmować anorektyczek, czy bulimiczek. Zastanawiacie się dlaczego? Ośrodek, który uważa się za "szczelny", czyli nie ma możliwości " przemycenia" alkoholu, czy narkotyków, spokojnie walczy z tymi uzależnieniami.
Natomiast w leczeniu anoreksji i bulimii jedzenie jest lekarstwem, a niestety dla chorych wrogiem.
Pilnowanie przy jedzeniu wymaga sztabu ludzi, a chore i tak są mistrzyniami manipulacji.